Ik ben niet echt een ochtendmens. Zeker op dagen dat ik door de wekker wakker gemaakt wordt. Ik heb een aantal jaar geleden geïnvesteerd in een wekker die het langzaam licht doet worden en vervolgens zachtjes vogelgeluiden maakt om de transitie van slapen naar waken zo vriendelijk mogelijk te maken. Het helpt, maar nog steeds ben ik geen fan.
Vandaag is ook zo’n dag dat ik er nog niet aan toe ben als de vogeltjes in mijn wekker vinden dat dat wel zo moet zijn. In de badkamer gooi ik flink wat koud water in mijn gezicht om een beetje te landen. Het pakt niet.
Nadat ik de kinderen met wisselend, maar in alle gevallen beperkt succes zo’n beetje gemotiveerd heb om uit bed te komen voor een nieuwe schooldag, strompel ik de trap af, met mijn sokken nog binnenstebuiten aan.
Doel: koffie.
Terwijl ik wacht op de koffie begin ik alvast aan het ontbijtje voor de kinderen en haal ik alle bekers en broodtrommels tevoorschijn die mee naar school gaan. Die vallen uit de kast over mij heen omdat ze door een kind haastig zijn opgeborgen na de afwas gisterenavond. Ik stop twee boterhammen in de broodrooster om toast te maken en druk vijf keer de schuif aan de zijkant omlaag voordat ik begrijp dat de draaiknop nog op 0 staat en dat hij daarom niet pakt.
Van buiten klinkt het gerammel van een voerbakje dat in het konijnenhok van de trap gegooid wordt. Subtiel. Iemand laat weten dat hij bestaat. Ik voer de konijnen en kom bij het binnenkomen een mopperend bloot kind tegen dat geen onderbroeken meer heeft en er eentje uit de wasdroger haalt. In de keuken is de koffie klaar en veren twee boterhammen op uit de broodrooster.
Ik loop naar de koelkast voor boter en jam en zie de volgende tekening.
Vandaag wordt een mooie dag.
